In mijn vorige artikel over het downloaden van het internet heb ik een overzicht gegeven van de geschiedenis van het downloaden en de thuiskopie. In dit artikel zal ik meer ingaan op de thuiskopieheffing, op het arrest dat daarover gewezen is op 10 april jl. en op de gevolgen daarvoor voor het downloaden van internet. In het verleden was het downloaden van internet toegestaan, maar is dat nu nog steeds zo?

Om het arrest en de gevolgen te begrijpen gaan we eerst in op de thuiskopieheffing. In mijn vorige artikel heb ik al aangegeven wat de thuiskopie is. In de auteurswet is niet alleen de mogelijkheid van de thuiskopie gecreëerd, maar is ook bepaald dat hiertegenover een redelijke vergoeding betaald moet worden aan de rechthebbende(n). Deze redelijke vergoeding heet de thuiskopieheffing en moet worden betaald over alle mogelijke dragers van digitale, auteursrechtelijk beschermde werken. Hierbij kan gedacht worden aan cd’s, dvd’s en cassettebandjes, maar ook aan USB-sticks, harde schijven en laptops.

De hoogte van de thuiskopieheffing wordt bepaald door de Stichting Onderhandeling Thuiskopieheffing (afgekort tot SONT). Zij zorgt ook voor de inning van de heffing. De verdeling van de heffing wordt dan weer gedaan door Buma/Stemra, de organisatie die de belangen van muzikanten en filmproducenten in Nederland vertegenwoordigt. Het eerder genoemde arrest is aangespannen door een producent van blanco informatiedragers omdat deze de hoogte van de thuiskopieheffing te hoog vond. De producent vond het onterecht dat in deze heffing ook een compensatie werd meegenomen voor het downloaden uit illegale bron.

De rechters van het Europese Hof zijn het met deze producent eens, dat het niet billijk is om in de hoogte van de thuiskopieheffing zowel rekening te houden met kopieën uit legale als uit illegale bron. Volgens de rechters worden op die manier alle consumenten – die de thuiskopieheffing betalen – bestraft voor het gedrag van een klein deel van de consumenten. Dit is in hun ogen niet redelijk.

Deze uitspraak van de rechters heeft twee gevolgen. Ten eerste zal de hoogte van de thuiskopieheffing opnieuw door SONT bekeken moeten worden en kan het niet anders of deze valt lager uit dan in het verleden. Daarnaast zeggen de rechters expliciet dat de lijn, die Nederland al jaren volgt door het downloaden niet als strafbaar te erkennen, verkeerd is. Zij zeggen dat er wel degelijk onderscheid moet worden gemaakt tussen het downloaden uit legale en uit illegale bron. Het eerste is toegestaan en valt onder de thuiskopie-exceptie, maar het tweede is sinds dit arrest verboden.

Betekent dit nu dat alle consumenten die een muziekje uit een illegale bron downloaden, bang moeten zijn om voor de rechter te komen? Hierop kan gezegd worden dat dit niet het geval is. Stichting Brein (de organisatie die namens de rechthebbende(n) intellectuele eigendomsfraude probeert aan te pakken) heeft zelf tegenover de NRC verklaard dat zij niet achter individuele downloaders aan zal gaan. Ze zal doorgaan met haar beleid om de sites aan te pakken die downloads uit illegale bron aanbieden. In het verleden heeft dat ertoe geleid dat ‘The pirate bay’ enige tijd geblokkeerd moest worden. Deze blokkade is kortgeleden opgeheven omdat hij niet effectief zou zijn.

Lees ook de andere artikelen van mr. Sophia Sipkens.